Petang itu cacing dan ulat gonggok pun sampai. Banyak makanan dan kuih muih telah terhidang di atas meja makan rumahnya. Setelah duduk di meja makan tiba-tiba kura-kura baru perasan yang dia terlupa untuk membeli air minuman. Lalu kura-kura menyuruh cacing untuk pergi ke kedai untuk membeli minuman.
“Aku tak boleh pergi ke kedai sebab aku tak ada tangan”. Macamana aku nak bawa air itu?” Kata cacing.
“Kenapa kau tak pergi beli ke kedai sendiri wahai kura-kura?” tanya cacing.
“Aku berjalan lambat sangat, karang dah azan tak sempat buka puasa pula.” kata kura-kura.
“Tengok jam dah pukul 6.30 petang. Kita tinggal setengah jam lagi sebelum azan”. Tambah kura-kura lagi.
“Ulat gonggok, apa kata engkau pergilah beli sekarang.” Kata cacing.
“Okaylah..” kata ulat gonggok.
Ulat gonggok pun keluar lalu menutup pintu.
Setelah setengah jam ulat gonggok masih belum lagi balik dengan air minuman itu.
“Azan dah dekat, mana ulat gonggok ni”, kata kura-kura.
“Cacing! Kau pergi cari ulat gonggok sekarang juga!” kata kura-kura lagi.
Cacing membuka pintu dan terkejut melihat ulat gonggok masih berada di hadapan pintu.
“Kenapa kau tak pergi kedai lagi” tanya cacing.
“Aku tengah pakai kasutlah!!! Kaki aku banyak, baru nak habis pakai kaki kanan ni. Kaki kiri belum lagi...” kata ulat gonggok sambil tersengih.
No comments:
Post a Comment